การอ่านบทความ

หนังสือเรื่อง : แก้มจอมซน

ผู้แต่ง : แว่นแก้ว

ประเภท : วรรณกรรมเยาวชน 

เนื้อเรื่อง : 

"แก้วจอมซน" เป็นวรรณกรรมเยาวชนที่ได้พระราชนิพนธ์เป็นภาคต่อจาก "แก้วจอมแก่น" เป็นเรื่องราวที่ทรงพระราชนิพนธ์ถ่ายทอดจากประสบการณ์ของ "สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี" ในขณะที่ยังทรงพระเยาว์บ้าง จากการจินตนาการของพระองค์เองบ้างประกอบกัน เป็นเรื่องราวของ "แก้ว" เด็กหญิงน่ารักวัยประมาณ 9 ขวบ อยู่ในครอบครัวที่อบอุ่น มีคุณพ่อ คุณแม่ที่รักใคร่เอาใจใส่ลูกๆ เป็นอย่างดี พี่สาวที่เรียนเก่ง คือ "พี่ไก่" ในวัยประมาณ 13 ปี ที่ใฝ่ฝันอยากจะเป็นครู และน้องสาวหนึ่งคนคือ "น้องเล็ก" ในวัยประมาณ 6 ปี ที่ชอบร้องเพลงเป็นงานอดิเรก 
แก้วและเหล่าผองเพื่อน ยังคงอรรถรสของเรื่องราวที่สนุกสนานและแฝงไปด้วยสาระยังคงอยู่ครบถ้วนเหมือนเดิม หากแต่ว่าคราวนี้แก้วโตขึ้น เรื่องราวเกร็ดความรู้และข้อคิดต่างๆ ก็เริ่มโตขึ้นไปด้วย แก้วจอมซนเป็นหนังสือที่อ่านได้ทั้งเยาวชนและผู้ใหญ่ที่สอดแทรกเรื่องราวความสนุกสนานอยู่ในเรื่องราวต่างๆ ทําให้ผู้อ่านได้ความเพลิดเพลินผสมผสานความรู้สอดแทรกในเนื้อหา แม้เวลาจะผ่านพ้นไปหลายทศวรรษ คุณค่าอันงดงามทางปัญญาและอารมณ์ภายในหนังสือเล่มนี้ยังคงเด่นชัด ควรแก่การรับรู้เข้าใจของเยาวชนทั้งในปัจจุบันและในอนาคต

สิ่งที่ประทับใจ : ประทับใจตอน ยอดศิลปิน เพราะเป็นตอนที่แก้วอยากแข่งประกวดวาดภาพ เเต่ด้วยความที่ฝีมือของแก้วไม่ค่อยได้เรื่อง แต่แก้วก็มีความพยายามที่จะวาดเพื่อแข่งประกวด จนทำให้ได้ที่1เหมือนกับน้องเล็ก พี่ไก่บอกว่าของแก้วผิดจุดประสงค์แต่แก้วกลับบอกว่า " พวงมาลัยเป็นจุดเด่น เพราะแก้วคุยกับพงศ์หลานลุงผ่องว่า เขาต้องขายพวงมาลัยก่อนมาโรงเรียนทุกเช้า ซึงแก้วยังสบายกว่าพงศ์เยอะ " เพราะบางคนเขายังลำบากว่าอีก เลยทำให้รู้สึกประทับใจ


ความคิดเห็นของผู้อ่าน : เพราะบางเรื่องราว ไม่สามรถที่จะจดจำได้ทุกช่วงของเหตุการณ์ การจดบันทึกเรื่องราวนั้นทำให้เรายังรู้เรื่องราวอยู่เรื่อย บางอย่างเป็นประสบการณ์ที่อยากจำและอยากถายทอดออกมาให้กับคนอื่นและเล่าให้ฟังเกี่ยวเรื่องราวในวัยเด็ก ความรักที่มีต่อพ่อแม่และความใฝ่ฝันทีต้องการ 

ข้อคิดที่ได้ : ได้ข้อคิดเกี่ยวกับการใช้ชีวิต การตั้งเป้าหมายที่ชัดเจน เพื่อที่จะทำให้สำเร็จ 
ความรักจากครอบครัวการดูแลเอาใจใส่ ความเมตตามีน้ำใจ ช่วยเหลือกัน  และเป็นการบันทึกเรื่องราวในวัยเด็กที่น่จดจำที่แฝงไปด้วยสาระต่าง

สารแห่งความสุข

สารแห่งความสุข

รู้จักสารสื่อประสาท สารแห่งความสุขทั้ง 4 Dopamine Oxytocin Serotonin และ Endorphin

• Dopamine ฮอร์โมน “รู้สึกดี” ที่ช่วยกระตุ้นให้เราทำในสิ่งที่เราชอบ ทุกครั้งที่เรารู้สึกดี ไม่ว่าจะเป็นทำงานเสร็จทันเวลา ไปถึงสถานีรถไฟทันเวลา ได้กินไอศครีมช๊อกกะแล็ตลาวา
• Oxytocin ฮอร์โมน “สายสัมพันธ์” ที่ช่วยให้เราสร้างสายใยระหว่างเรากับคนรอบตัว ทำให้เกิดความรู้สึกดีจากการที่เราเชื่อใจคนอื่น ไม่ว่าจะเป็นแม่กับลูก หรือความสัมพันธ์ระหว่างคู่รัก
• Serotonin ฮอร์โมน “คนพิเศษ” ทำให้เรารู้สึกเป็นคนสำคัญ การที่เราคิดถึงความสำเร็จหรือความทรงจำดีๆ ในอดีต จะช่วยให้ร่างกายหลั่ง Serotonin ออกมาได้
• Endorphin ฮอร์โมน “บ้าพลัง” ช่วยให้เราพ้นจากความเจ็บปวดของร่างกาย Endorphin ช่วยให้นักวิ่งระยะไกลยังคงวิ่งต่อไปได้ ช่วยให้ฟื้นฟูจากอาการบาดเจ็บและเพิ่มความต้านทานให้ร่างกายอีกด้วย ช่วยให้เราทนต่อความเจ็บปวดหรือเมื่อยล้า ถึงจะหมดแรงแต่ก็ยังไปต่อได้อีก                                     ฉนั้นฮอร์โมนส์ดังกล่าวมีส่วนช่วยให้เกิดพื้นฐานของการดำรงชีวิต เกิดวิถีการดำรงชีวิต เกิดโครงสร้างและชนชั้นของสังคม ในสังคมการล่าสัตว์และเก็บเกี่ยว ฮอร์มโมน Endorphin ช่วยทำให้กลุ่มคนที่แข็งแกร่งออกล่าสัตว์ได้ และนั่นทำให้คนเหล่านั้นได้รับการยอมรับในสังคม ส่วนกลุ่มคนที่อ่อนแอกว่าก็ยอมรับสถานะในสังคมที่ต่ำกว่า และทำหน้าที่อย่างอื่นเช่นเก็บเกี่ยวพืขผลไม้

ข้อคิดที่ได้ 

- เป็นพื้นฐานของการดำรงชีวิต

-สร้างภูมิคุ้มกันให้กับร่างการตัวเอง

- รู้ถึงความของสารเเห่งความสุขในแต่ละตัว

สาเหตุที่เลือกบทความนี้ 

ตอนอ่านรู้สึกว่าเราควรรู้ว่าความสุขที่แท้จริงมันเกิดขึ้นมาได้อย่างไร ได้รู้ว่าสารบางตัวในร่างกายของคนเรานั้นสามารถผลิตสารที่ทำให้เรารู้สึกดีได้ 

ประโยชน์ที่ได้จากบทความนี้

-ทำให้รู้จักการจัการตัวเองได้มากขึ้น

-เป็บทความที่ทำให้เราเข้าใจชีวิตมากขึ้น

- อยากศึกษาให้ลึกมากขึ้นกว่าเดิม

ที่มา

สรุปบทความโดย

นางสาว พาขวัญ คงไพฑูรย์

รหัสนิสิต 611031525

สาขาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา

คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ